Telkens hij
de wereld tracht omvatten
vliegt die hem
9,81 meter per seconde kwadraat
terug
en voluit in zijn bakkes
properder gezegd : in zijn gelaat
en ik snap nog altijd weinig
van hoe kromming van de ruimte
in zijn werk gaat
of hoort te gaan
en hoe daar
rekening mee te houden
misschien
moet ik,
moet hij,
toch maar weer
een soort
geheelonthouder worden
zo één
die alleen maar spijt kan hebben
en intussen
van zijn eiland droomt
keer op keer
en des te meer
die nimmer stappen durft te zetten
omdat
gewoon omdat
omdat één van die madammen hem
ooit en lang geleden
een soort van kutschurft gaf
niet echt, niet heus,
mogelijks zelfs
in kleurrijk taalgebruik
helemaal en netjes andersom
we komen stilaan
tot de slotsom,
nu
en voor straf, dan
kromt de tijd zich
nu om ruimte
spijt
net als zijn herinnering zich kromt
om waar hij zich voor schroomt
voor schaamt
verstrengelt
de valversnelling zich
intussen
om al die hij ooit liefhad
om al wie hij graag zag
en ooit nog graag zal zien
ach...
jakkes, wat een vervloekte tijd
niks of niemand
die mij hem benijdt
wat stroef
wat krom
wat stug (!)
ach
ach, Inge
kom gewoon een keer
(!!) één keer (!!)
terug.
