In mijn dromen

ga ik vreemd met jou

niet omdat ik dat zo wil

maar gewoon omdat het is

ik sta erbij

kijk van op afstand toe

en, toegegeven,

geniet van wat gebeurt

maar wanneer ik

middernacht voorbij

plots wakker word

verklaart

het diepe duister

mijn liefde weer verbeurd

blijft mijn arme hart

angstig

en allenig achter

verbouwereerd

verlaten

en verscheurd. 

Wanneer de nachtwacht

stil over de daken schrijdt

en de stad al ligt te slapen

komt de hunkering

de liefde

zachtjes in haar op

dan verlangt ze naar de straten

waar de winkels zachtjes sluiten

waar ze ooit, een dag als nu,

wandelde met hem

dan droomt ze van een tijd

die ooit al werd verleden

maar meer nog

toekomst staat te worden

en leeft ze in zichzelf

wanneer de nachtwacht

weer naar huis toe rijdt

en wij allen weer ontwaken

bergt ze

haar dromen

en zichzelf maar weer op.