Ik zit voor het raam van lange dagen
je hoort al mensen denken
zachtjes uit het venster te staren
quod, helaas, non

dit raam
dat is er wel
maar geeft geen uitzicht
amper inzicht
net niet nul reflectie

ik zie mezelf
geen rake of gekke definitie
wel vaag, opaak
in oude verflagen
als ware het vernis
restanten van gemis
door mijn voorgangers
hier aangekleed en bijgeklad

geen polaroid
geen Hasselblad
een oud en minimaal obscura
lege kamer in mijn hoofd.'

....