Laat me wenend wakker worden

in je schoot

je de Levieten lezen 

omdat me dat 

goed klinken leek 

omdat ik dacht 

gelijk te hebben 

laat me zacht snikkend 

hevig ademend 

en terug zacht snikkend 

je handen kussen 

goed en wel beseffend 

dat ik ongelijk

en jij gelijk had 

en misschien ook niet 

dat ik jou 

je wereld wou ontzeggen

ontkennen, eigenlijk

vergeef me 

dat ik dacht

je graag gezien te hebben 

dat was niet zo

toen nog niet

dat was niet zo

nee, toen nog niet

ik leef te weinig

te weinig 

in het nu

dat is nog steeds zo

is het nu 

nog steeds.