In gedachten

zag ze haar gedichten voor zich 

zinnen 

die niemand ooit geschreven had

ze zag 

het grondplan 

de omtrek

van de woorden 

wazig

ze kon ze

nét niet kunnen zien 

nét niet kunnen lezen 

maar het waren 

geheid, gebeiteld 

haar eigen, echte woorden 

haar gedichten 

haar verhalen 

die niemand voor haar schreef 

zij bleef als altijd 

gestillig, gewillig 

op een achtergrond 

de hare

die een voorgrond 

hoort te zijn 

ook zelf heb ik het 

nog niet aangedorst 

maar op een dag 

schrijf ik haar naar voren 

de voorgrond op

de spotlights in

in gedichten 

die haar doen ontsnappen 

eer aan doen 

zij was 

nimmer 

eenheidsworst.