Ik heb je
Ooit een keer gezegd
Dat ik je graag zag
Dat mocht toen niet
Niet van jou
Ik heb je ook een keer gezegd
Dat hoewel ik je graag zag
Ik ook wel wist
Dat je ongelukkig was
Ik vroeg je
- damn me !! -
Hoe ongelukkig je wel was
En hoe ongelukkig
Je uiteindelijk wou zijn
Dat mocht ik je niet vragen
Natuurlijk niet
Niet van jou
Maar ook gewoon ook niet
Dat mocht ik eigenlijk gewoon niet doen
Dat was toen helaas
Het laatste wat ik had
Of dat dacht ik toch
Het laatste wat ik kon
Hopende dat jij
Toch ooit nog wel een keer
Weer graag zou kunnen zien
...
Ik was arrogant en egoïstisch
Maar hoopte
Dat je ooit weer graag gezien mocht worden
En ooit
Zelf weer graag kon zien
Ik was arrogant en egoïstisch
En jij kon er niet aan doen
...
Ik hoop al meer dan twintig jaar
Dat het goed gaat met je
Dat iemand je graag ziet
En dat dat ook gewoon weer mag
Ik denk nog minstens
Wekelijks
Aan die jongeman
Aan het feit
Dat hij zich had gezelfmoord
Omdàt hij jou graag zag
...
Dat heb ik uiteraard
Nooit kunnen of willen evenaren
En voor jou
Was dat niet genoeg of veel te veel
Want jij was mogelijks nog verliefd op hem
En kwààd vooral
Heel kwaad
...
De kwaadheid
Omdat ik zei je graag te zien
Was een verwijt
Dat dat eigenlijk niet kon of mocht
Die kwaadheid
Weegt na meer dan twintig jaar
Nog af en toe
Een heel klein beetje door
En da's op zich niet eens zo erg...
Ze was
Niet eens de jouwe
...
Ik hoop dan ook
Dat jij weer helemaal
Weer bent zoals je was
Zoals ik jou zag
Wou zien
Ik hoop
Dat je de woede bent verloren
Want, Julie, geloof me,
Ik heb je echt en heus wel
Echt wel graag gezien
Toen en voor altijd
Dat was toen,
En dit is nu
Ik hoop dat iemand anders
Jou intussen alsnog kon bekoren
Dat hij of zij
Jou graag mag kunnen zien.
