De zogenaamd
verborgen tranen
zijn dat nu
natuurlijk niet
niet nu
dat kan ook niet
je was
als altijd
verscheurd
je hele lijf verbeurd
de pijn
de liefde ook
schaamte
schuldgevoel
zij vechten
ook nu
een onderling duel of zes
fluisterend
de liefde wint dit niet
je hoopt op beterschap
en af en toe genegenheid
en voor de pijn
straks
een eigen plek
dat gaat
helaas niet lukken
de zogenaamd
verborgen tranen
zijn dat nu
meer dan ooit
nog altijd niet.
Ik hoop zo fel
snel een keer
terug
een heel klein beetje
stikjaloers te kunnen zijn
op jou
en op een of andere jonge kerel
die meer dan goed genoeg kan zijn
ik hoop je
in het best denkbare
gezelschap
te kunnen zien
flanerend
door de straten
dansend door de lente
zo mooi
dat het van de daken
van de dagen druipt
zomer, herfst, winter
en dan weer lente
en de ene lente na de ander
genietend
als was je vijfentwintig
en als was je
dat altijd al geweest
en was je dat
nog steeds
ik kende jou
toen al wel
een jaar of drie nog niet
doe ik ook nu
ook nog steeds
nog niet
ik hoop
snel een keer
terug
jou
in je allermooiste zelf
weer terug te zien
ik hoef daar
dan
niet eens bij te zijn
gewoon te weten
de waarheid
aan het licht
lente, zomer, herfst, winter
de ware aan je zij
ik hoop
dat je hem vindt
- en snel -
en hij dan ook weer
jou en jij.
Ik liep
en loop verloren
een woud
van duizend bomen
die geen bomen zijn
maar jij
wijst gestaag de weg
weg, wég
bomen
als vernuftig
onnavolgbare dromen
Ik loop verloren
in de regen
die geen regen is
maar eerder toch een soort van sneeuw
ik loop verloren
in de sneeuw
die in dit bos
niet of zelden zuiver is
en nimmer sporen laat
ik zie het bos
ik zie de bomen
ik zie de sneeuw
en weet
dat ik je graag zie
en toch weer
toch ook niet
omdat niemand hier die liefde ziet
ik zie het bos
ik zie de sneeuw
ik zie je graag
en toch weer niet
soms pis ik in de sneeuw
hopend dat die weg zou gaan
smelt
verdwijnt
voordat jouw gezicht
in alle stilte
in het gebladerte verschijnt
ik liep
en loop verloren
in onnavolgbare dromen
ik zie het bos
ik zie de bomen
zie de sneeuw
ik zie
niet of zelden
wat een ander wel weer ziet.
Ik kijk je ogen
binnenstebuiten
haal mijn hart
rigoureus ondersteboven
probeer het één op één
als een exacte kopie
met het jouwe te versmelten
gewoon
omdat jij altijd al
de mooiste was
Ik omhels je haar
en knuffel je dijen
omdat jij altijd al
de mooiste was
de liefste ook
ik bemin je zachte binnenste
je ziel
net als was 'ie net je buitenkant
en ook weer niet
ik leg je armen volslagen om de mijne heen
gewoon
gewoon
omdat jij altijd al
de mooiste was
de liefste ook
dat niemand dàt (!) ooit zag
ik loop verloren
in een woud
van duizend bomen
die geen bomen zijn
maar jij
ik laaf me
aan hun loof
omdat jij altijd al
de liefste was
waarom heeft men mij
daar niet vroeger in geloofd?
Ik had gewild
een ander mens te zijn
een beter mens
een ander ik
een ander hem
voor jou
ik had gewild
dat ik dat kon
voor jou
voor hem
ik had gewild
dat ik zijn plaats had kunnen innemen
naast je
voor je
met je
ik had gewild
dat ik
kon laten zien
dat hij
!! wel degelijk !!
je echt wel graag heeft willen zien
en zo niet
dat ik dat dan
alsnog
en in zijn plaats kon doen
al deed ik dat
natuurlijk
uit allereigenste
en bewuste vrije wil
Ik wou dat ik
een ander
beter
mens had kunnen zijn
voor jou
voor hem
voor mij
Ik had en heb je
grager willen zien dan hem
of minstens even graag
dat kon helaas
en mocht ook niet
altijd weer helaas
voor mij
voor mij
voor mij...
