Telkens hij 

de wereld tracht omvatten

vliegt die hem 

9,81 meter per seconde kwadraat

terug

en voluit in zijn bakkes

properder gezegd : in zijn gelaat

en ik snap nog altijd weinig

van hoe kromming van de ruimte 

in zijn werk gaat 

of hoort te gaan 

en hoe daar

rekening mee te houden 

misschien 

moet ik, 

moet hij, 

toch maar weer

een soort 

geheelonthouder worden 

zo één 

die alleen maar spijt kan hebben 

en intussen 

van zijn eiland droomt 

keer op keer 

en des te meer 

die nimmer stappen durft te zetten 

omdat 

gewoon omdat

omdat één van die madammen hem 

ooit en lang geleden 

een soort van kutschurft gaf 

niet echt, niet heus, 

mogelijks zelfs

in kleurrijk taalgebruik 

helemaal en netjes andersom 

we komen stilaan 

tot de slotsom, 

nu 

en voor straf, dan 

kromt de tijd zich 

nu om ruimte

spijt

net als zijn herinnering zich kromt 

om waar hij zich voor schroomt

voor schaamt 

verstrengelt 

de valversnelling zich

intussen

om al die hij ooit liefhad 

om al wie hij graag zag 

en ooit nog graag zal zien

ach...

jakkes, wat een vervloekte tijd

niks of niemand 

die mij hem benijdt 

wat stroef 

wat krom 

wat stug (!) 

ach 

ach, Inge 

kom gewoon een keer

(!!) één keer (!!)

terug.