Zij staart de verste verten 

steeds verder voor zich uit 

duwt duistere gedachten 

als donkere wolken weg

ze schuift alle afschuw 

als een vale, valse schaduw 

richting horizon 

als was het 

een dronken piraat 

in een schommelende schuit

ze duwt en staart

en stuwt, bedaard, 

alles van wat haar leven is

maar niet van haar 

elke week een dag

en elke dag een uur 

steeds verder voor zich uit

dat probeert ze toch 

betracht ze 

maar ze slaagt er 

nooit

daadwerkelijk meer in 

haar leven 

achterhaalt zichzelf 

achterhaalt ook altijd haar

ze verzamelt 

ze vergaart 

elk detail 

elke vreemde kronkel 

en duwt die voor zich uit

als ware ze 

een soort van 

Sisyphus/Sisypha 

...nooit een god 

alleen de liefde 

ooit, 

één keertje, 

uitgedaagd

ze duwt en staart

en stuwt, bedaard 

altijd verder

nooit vooruit

altijd onversaagd.